ఊహ

సాయంత్రం వచ్చింది

చీకటి పడింది

నీ జ్ఞాపకాలు

నన్నావరించాయి

వెలుగుతో కూడిన
పగటి కంటే
చిమ్మ చీకటి
రాత్రే ఆనందం

కనిపించే నీకంటే

కనరాని నీ ఊహే

ఆమోదం

చెంత చేరినా

అర్ధం చేసుకోని నీకంటే

నిజం కాకున్నా అలరించే

నీ జ్ఞాపకమే మనోజ్ఞం

చేదు వాస్తవం కంటే

తియ్యని స్వప్నమే ఉత్తమం

ఏడిపించే నిజం కంటే

అలరించే అబద్ధమే ఉన్నతం

అందుకే
నాకెప్పుడూ కనిపించకు

అలా కనిపించి

నా ఊహలలోని నిన్ను దిగజార్చకు

మధురమైన నీ ఊహను

మలినమైన నీ స్పర్శతో

మట్టిలో కలపకు

నీ ఊహలతో మత్తెక్కిన

నా అంతరంగంలో

వాస్తవపు అల్పత్వాన్ని ఆవిష్కరించకు

నా మానసాలయంలో

నీ అడుగుల బురదను మోపి

నీ విగ్రహాన్ని నీవే మలినం చేసి
నిరాశకు నన్ను గురిచెయ్యకు

నిన్ను ఊహిస్తూ

నిర్మించుకున్న నా స్వప్నాన్ని

నిద్రలేపి నాశనం చెయ్యకు

నిన్ను స్మరిస్తూ

ఆనందంగా ఉన్న నన్ను

నీ రాక ద్వారా ఏడిపించకు

ఎందుకంటే...

కనిపించే నీకంటే

కనరాని నీ ఊహే

మధురం

ఊపిరి తీసే నీకంటే

ఊపిరితో ఊసులు చెప్పే

నీ ఊహే నా నేస్తం

ఎదురుపడి

ఏడిపించే నీ కంటే

అదృశ్యంగా ప్రేమించే

నీ ఊహే ఉన్నతం

అందుకే...

ఎప్పటికీ ఇలాగే 

నాకు దూరంగానే ఉండిపో

నాలోనే నాతోనే

నా ఊహగానే ఎప్పటికీ నిలిచిపో...