“అసమర్ధజాతికి ఆత్మగౌరవ అర్హత ఉండదు"

1, జూన్ 2018, శుక్రవారం

ప్రేమకోసం...

జీవితం నాకెంతో మందిని
పరిచయం చేసింది
ఎన్నో ముంగిళ్ళలో నాచేత
కాలు మోపించింది

ప్రతి కళ్ళలోనూ కళ్ళు కలిపాను
ప్రతి ముఖంలోకీ తొంగిచూచాను
ప్రతి హృదయంలోకీ అడుగుపెట్టాను
పిచ్చిగా ఒకేదానికోసం జీవితమంతా వెదికాను
దేనికోసమో తెలుసా? ప్రేమకోసం !

కానీ ఏమైందో తెలుసా?

ప్రతిచోటా స్వార్ధమే పలకరించింది
ఎక్కడైనా వ్యాపారమే ఎదురొచ్చింది
కొన్ని చోట్ల కోరిక చెయ్యిసాచింది
కొన్ని చోట్ల మోసం కొలువుదీరింది
కానీ, ఎక్కడైనా చీకటే వెక్కిరించింది
ప్రేమవెలుగు మాత్రం ఎక్కడా దొరకలేదు

ప్రతి పుష్కరిణీ
ఒక వైతరణే అని అర్ధమైంది
ప్రతి కోవెలా
ఒక వెలయాలి లోగిలే అనిపించింది
ప్రతి బంధమూ
ఒక ప్రతిబంధకమే అని తెలిసింది
ప్రతి స్నేహమూ
ఒక మోసంతోనే ముగిసింది

అమృతభాండం అనుకున్నది
విషపు కుండని అర్ధమైంది
అమాయకులనుకున్నవారు
అమానుషంగా ప్రవర్తించారు

నేను నమ్మిన ప్రతివారూ
నన్ను వెన్నుపోటు పొడిచారు
నా ప్రేమను రుచి చూచిన ప్రతివారూ
నా ముఖాన తుపుక్కున ఉమిశారు

అయినా నా ఆశ చావలేదు
అయినా నా అన్వేషణ ఆగలేదు
అయినా నా నమ్మకం సడలిపోలేదు
అయినా నా విశ్వాసం వీగిపోలేదు

ప్రపంచంపైనా ప్రకృతిపైనా
నా ప్రేమ సడలిపోలేదు
మనిషి మీదా దైవం మీదా
నా నమ్మకం వడలిపోలేదు

ఏదో ఒక గుండెలోనైనా
ఆ జీవం ఉండకపోతుందా?
ఏదో ఒక ఇంటిలోనైనా
ఆ వెలుగు కన్పించకపోతుందా?
ఏదో ఒక మనిషిలోనైనా
ఆ మానవత్వం మెరవకపోతుందా?
ఏదో ఒక ఆత్మలోంచైనా
ఆ సౌందర్యం కురవకపోతుందా?

అని ఇంటింటికీ తిరుగుతున్నాను
వీధి వీధీ గాలిస్తున్నాను
మనిషి మనిషినీ జల్లెడ పడుతున్నాను
లోకపు శూన్యనగరాలలో
ఒంటరిగా వెదుకుతున్నాను

ఈ ప్రయత్నంలో కూలిపోతాను గాని
మురికి లోగిళ్ళలో విశ్రాంతి కోరను
ఈ వేదనలో కాలిపోతాను గాని
వెకిలి కౌగిళ్ళలో సేదతీరను

ఇలా తిరుగుతూనే ఉంటాను
నేను కోరుతున్నది నాకు దొరికేదాకా
ఇలా మరిగిపోతూనే ఉంటాను
నా గుండె వెలుగు ప్రతిబింబం
ఒక్కరిలోనైనా నాకు కన్పించేదాకా...