పొద్దున్న ఏదో పనిలో ఉండగా, మిత్రుడు రవి ఫోన్ చేశాడు.
అది తన వాకింగ్ టైం.
"నవరాత్రులు బాగా జరిగాయా?" అడిగాడు.
"ఆ. జరిగాయి" అన్నాను.
"పలానా గురువుగారి ఆశ్రమంలో అమ్మవారి పూజలకు, అలంకరణకు బాగా డబ్బులు వసూలు చేశాడు. తెలుసా?" అడిగాడు.
"నాకనవసరం. అలాంటి చెత్త నాకు చెప్పకు" అన్నాను.
నన్ను రెచ్చగొట్టడం రవికి సరదా. నేనేదైతే వద్దంటానో అవే చెబుతూ ఉంటాడు.
"అలాకాదు. అమ్మవారికి అలంకరణ చెయ్యాలి, పూజలు చెయ్యాలి. డబ్బులు పంపండి, పంపండి' అని శిష్యుల వెంటపడి మరీ అడుక్కున్నాడు. బాగానే పోగయ్యాయిట మొత్తంమీద" అన్నాడు.
గతంలో ఆయన దగ్గర ఏదో అమ్మవారి మంత్రాన్ని ఉపదేశం పొందాడు రవి. ప్రస్తుతం ఇద్దరికీ చెడింది. కానీ వదలకుండా వాళ్ళ న్యూసు మాత్రం సేకరిస్తూ ఉంటాడు.
'ఇంతకీ ఏమంటావ్?' అన్నాను.
'నువ్వు కూడా అలా చేస్తే బాగుంటుందేమో?', అన్నాడు.
'అలంకరణ నేనే చేసుకోను, ఇక అమ్మవారికేం చేస్తాను?' అన్నాను.
'ఇంత సమయాన్ని ఇతరులకోసం వెచ్చిస్తున్నందుకు నీకు లాభం ఉండాలి కదా?" అన్నాడు.
' అలాంటిదేమీ ఉండదు. ఇక్కడ ఎవడి బ్రతుకు వాడు బ్రతుకుతున్నాడు. అంతే ' అన్నాను.
'మరి నీ శిష్యులకైనా ఏదో ఒక లాభం ఉండాలి కదా?' అడిగాడు.
'ఉంటుంది. అది డబ్బుతో కొలవబడేది కాదు' అన్నాను.
' ఇలా అయితే నీ దగ్గరకెవరొస్తారు? ' అన్నాడు.
' రమ్మని ఎవడు దేబిరిస్తున్నాడు?' అన్నాను.
' అదికాదు. లాభం లేకుండా ఎలా? ' మళ్ళీ అడిగాడు.
'లాభనష్టాలను దాటి ఆలోచించలేవా?' అడిగాను.
'ఎలా? జీవితమంతా అవేగా?' అన్నాడు.
'లాభం కోరుకుంటే నష్టం. నష్టం అనుకోకపోతే లాభం' అన్నాను.
' నీ ధోరణి నీదేగాని నా మాటవినవు కదా? ' అన్నాడు.
' నువ్వు వాకింగ్ మానేసి యోగాభ్యాసం చెయ్యమంటే చెయ్యవు కదా?' అన్నాను.
'బై' అంటూ ఫోన్ పెట్టేశాడు రవి.